Verslag 14

Ma. 24/6 - di. 25/6

Zoals ik al zei, zijn we aan het begin van de reis ook al in Egilsstadir geweest. Toen hebben we de omgeving niet bekeken, maar zijn we door gereden naar het zuiden. We hebben hier dus nog e.e.a. te bekijken. Gistermorgen, al vroeg, zijn we eerst naar de Studlagilcanyon geweest. Een tocht van bijna 70 km, over deels onverharde wegen, het binnenland in. Gelukkig zijn deze gravelwegen prima onderhouden zo bleek, dus het koste ons iets meer dan een uur om de parkeerplaats te bereiken. Vanaf de parkeerplaats is het een halfuur lopen, naar een schitterende basaltcanyon. De rivier wurmt zich tussen twee wanden van basaltkolommen door. Met enig klauterwerk, waar veel ‘ouderen’ maar van afzagen, kun je onderin komen. Een fenomenaal gezicht, dat de natuur zo iets kan ‘maken’.

‘s Avonds hebben we een bezoek gebracht aan de Vök Baths, thermaalbaden die drijven in een meer. Een prachtig modern complex. De zon scheen er lustig op los en wij hebben heerlijk genoten van het warme water en het prachtige uitzicht. Heerlijk relaxen.

En dan vanmorgen naar de papegaaiduikers. We hadden al een enkel exemplaar gezien. Maar op de rots bij Borgarfjordur moest een behoorlijke kolonie zitten. Voor ons de moeite waard om een tocht van bijna 100 km te maken. Ook nu weer vroeg op pad, want ‘s morgens vroeg en ‘s avonds laat zie je de meeste. Gelukkig is het erg rustig op de weg hier in de noorden en de weg is prima, dus we kunnen doorrijden. Eenmaal aangekomen bij de betreffende rots, kunnen we onze ogen niet geloven. Geen honderden, maar duizenden papegaaiduikers. Midden tussen de kolonie door is een trap met enkele platforms gemaakt. De papegaaiduikers zijn niet bang voor mensen en ze zitten vlak naast de platforms. De meesten zitten in het zonnetje hun veren te poetsen en af en toe komt er één terug van zee met de gevangen visjes in de snavel. Echt goede vliegers zijn het niet, hun landing is vaak nog al ‘hard’. Ze gaan daarna snel hun hol in, want er zijn volop kapers op de kust: meeuwen en jagers die graag een visje afpakken. De papegaaiduikers zien er nogal clownesk uit: een witte kop met veel ‘oogschaduw’ rond de ogen en een dik aangezette zwarte wenkbrauw, een knalrode snavel en een soort oranje mondhoeken. Erg kleurrijk en koddig. We kunnen er nauwelijks genoeg van krijgen en fotograferen er lustig op los. Prachtig die vogels!

‘s Middags bekijken we op de iPad de wedstrijd van het Nederlands elftal. Niets om over naar huis te schrijven, dus dat doen we ook maar niet!