Verslag 6

Vr. 7/6 – za. 8/6

Na onze enerverende bootreis en vervolgens de tocht door de sneeuw naar Egilsstadir, werden we de volgende morgen wakker terwijl het regende. Ook is er nog een harde wind. Gelukkig geen sneeuw, maar dit nodigt ook niet echt uit.

’Buienradar’ leerde ons dat het de hele dag zou blijven regenen. Ten noorden van Egilsstadir zijn de wegen voorlopig nog geblokkeerd door de sneeuw. Naar het zuiden zijn ze open, al ligt er nog natte sneeuw. Uiteindelijk hebben we de knoop doorgehakt. Aan het einde van onze reis komen we hier opnieuw en zal het weer altijd beter zijn, zo is onze gedachte. Dus we trekken vandaag maar vast naar het zuiden.

In het begin over een berijdbare weg, door een ondergesneeuwd landschap. Dichter bij de kust wordt het zowaar droog, al blijft de wind hard. Het landschap is schitterend: stil, ruig, veel rotsen en bijna geen bomen. Verkeer is er nauwelijks.

Na ruim 150 km staat er naast de weg een electronisch informatiepaneel, waar ook de snelheid van de windstoten wordt weergeven. Dit keer in het rood: 23 m/s!!

We zijn gestopt om de situatie maar eens te overdenken. 23 m/s komt overeen met windkracht 9!! Ter plekke maar weer een local geraadpleegd. De man was een ervaren caravanrijder en ons vermoeden, werd door hem bevestigd. Niet verder gaan! Hij verwees ons naar de camping in het dorp Djupivogur, even terug. Prima om te overnachten, morgen zou het weer beter worden. Wij hebben daar een plekje gevonden in de luwte van rotsen. Dit was genoeg voor vandaag.

Vanmorgen waren we al weer vroeg wakker. Volgens de app van de IJslandse wegendienst, waaide het een stuk minder, dus snel ons boeltje weer ingepakt en op naar onze eindbestemming van gisteren de plaats Hӧfn. Slechts 100 km verder. De route langs de kust was ronduit schitterend! Steile rotsen, zwarte zandstranden en zelfs rendieren. Nauwelijks verkeer en we rijden niet harder dan ongeveer 65 km/h. Dan kan je ook nog wat om je heen kijken. Plotseling zien we een camper op zijn kant in de berm van de weg liggen. Ruiten er uit en verder geheel verlaten… Dat zag er niet best uit.

We waren al vroeg in Hӧfn. Deze plaats zelf heeft maar weinig aantrekkelijks en de camping evenmin. Omdat we al vroeg op de camping waren, konden we ‘s middag nog het nodige ondernemen. We zijn naar Stokksnes nabij de 800 m hoge rotsformatie Vestrahorn geweest. Een particulier terrein waarvoor entree moest worden betaald. Je kon naar een oude vervallen boerderij lopen en naar het zwarte zandstrand. Op de rotsen voor de kust lag een kolonie zeehonden, nog wat leuke vogeltjes, maar dat was het dan. Maar om daar nu entreegeld voor te heffen….

We hebben de dag afgesloten in de Hoffell Hot Tubs. Heerlijke warme baden gevuld met water uit geothermale bronnen. Gelegen naast een rots, omringd door bloeiende lupinen en uitkijkend op de gletsjers van het Vatnajӧkull National Park. De zon is inmiddels gaan schijnen en blijft dat de rest van de avond doen. Heerlijk genieten!

Die gletsjers gaan we morgen bezoeken.

En oh ja, in de hottub spraken we IJslands echtpaar, die vertelden dat die camper gisteravond van de weg was gewaaid nadat ze de waarschuwingspanelen hadden genegeerd….