Verslag 7

Zo. 9/6 – ma. 10/6

Het slechte weer is voorlopig voorbij: de zon schijnt volop en de wind is gaan liggen.

Het vertrek uit Hӧfn was wat verlaat omdat de plaatselijke supermarkt op zondag pas om 10.00 opende. Geen probleem, rustig ons boeltje ingepakt, vuil water gedumpt, benzine getankt en da caravan aangekoppeld.

In de supermarkt nog een ‘vreemde’ ontdekking gedaan: er werden verse eieren aangeboden van zeekoeten en stormvogels. Kennelijk worden die hier in het wild geraapt en te koop aangeboden. Ze zijn best wel prijzig nl. €4,25 per stuk, dus een exclusiviteit. We hebben ze maar niet meegenomen en houden het wel bij het vertrouwde kippenei.

We hebben de IJslandse rondweg naar het zuiden vervolgd. Een prachtige kustweg, maar wel een beetje hobbelig, dus een mooie reden om weer rustig te rijden en van de omgeving te genieten. We verlaten het ‘rustige’ noorden/oosten van IJsland en komen in het gebied waar het toerisme meer en meer de overhand krijgt; ook in IJsland.

We komen bij dé attractie van IJsland, die elke toerist moet hebben gezien: de Jӧkulsárlón, het grote gletsjermeer. IJsland kent nog een behoorlijk aantal gletsjers die in zee uitkomen, of beter gezegd uitkwamen, want de gletsjers worden steeds korter door de opwarming van de aarde. Jaarlijks worden de gletsjers ongeveer 50 meter korter. Dus eindigen ze nu niet meer in zee, maar in een soort meer. Grote stukken ijs breken van de gletsjer af en drijven rond in dit meer, waarin ze langzaam smelten. Dit geeft een fantastisch beeld, wat dus elke toerist moet hebben gezien. Wij dus ook!

Werkelijk, het is van een ongekende schoonheid, nauwelijks met woorden te beschrijven: grote blauwgroene brokken ijs in de meest grillige vormen in een fenomenale omgeving. Een adembenemend kunstwerk van de natuur. De nachtwacht van IJsland!

En die wil iedereen, die naar IJsland komt, dus zien. Dus: grote parkeerterreinen met veel auto’s en ook aparte parkeerterreinen voor alle touringcars die de toeristen met busladingen aanvoeren. Aan toeristen die met een auto en caravan komen is niet gedacht, zie dat maar eens ergens kwijt te raken! Overal bordjes met alle voor de handliggende ge- en verboden. Niemand die zich er aan houdt. Gewoon in je badpak het water in voor die ene foto, de drones vliegen je om de oren en het afval waait rond.

Maar ook de commercie heeft toegeslagen: je kan je tussen de ijsschotsen latenrondvaren in snelle motorboten en gigantische amfibische voertuigen. Wij hebben daarvan afgezien, het voegt voor ons niets extra’s toe. Wij genieten ‘in stilte’ van de schoonheid van dit wereldfenomeen.

Je kan als toerist natuurlijk niet tegen toerisme zijn!!??

We rijden door naar de camping in Skaftaffell, een grote camping bij het bezoekerscentrum van het nationale park.

De dagen zijn hier bijzonder lang. Alleen tussen 24.00 en 02.00 uur schemert het, echt donker wordt het niet. We kunnen de caravan goed verduisteren en hebben dus geen enkele moeite de slaap te vatten.

De volgende morgen hoor je al vroeg de ‘vliegende geiten’. Snippen die door de lucht vliegen en daarbij een opvallend, mekkerend geluid maken. Merkwaardig genoeg niet met hun keel, maar met hun veren. Als je het eenmaal herkend, vergeet je het nooit meer. Vandaag gaan we eens uitgebreid wandelen, dat hebben we nog nauwelijks gedaan.

Al vroeg, voor alle andere campinggasten en bezoekers van het park, gaan we op pad Eerst naar de Svartifoss (zwarte waterval), een mooie, maar geen grote, waterval omgeven door basaltkolommen. Bij een volgend uitkijkpunt zien we een sneeuwhoen, goed gecamoufleerd en dus nauwelijks waarneembaar in zijn omgeving. Over een prachtige vlakte, begroeid met mossen en lage planten lopen we naar het volgende uitzichtpunt. Je geniet van de stilte: geen auto- of vliegtuiggeluid. Alleen de koperwieken, zingen in de toppen van de struiken. Het volgende uitkijkpunt ziet uit over de Sfaftafell gletsjer. Wat een schoonheid. Na ongeveer 4 uur zijn we weer terug op de camping.

’s Avonds rijden ongeveer 45 km ‘terug’ om een ander, kleiner gletsjermeer te bekijken, veel minder bekend en dus veel minder druk: Fjallsárlón. Een klein pareltje! Wat een genot, zonder al die toeristen.

Morgen weer verder reizen en genieten.