Verslag 11

Ma. 17/6 – wo 19/6

Na 2 dagen in de stad te hebben vertoefd, gaan we weer verder richting het noorden.

We verlaten de stad via de grote rondweg. Deze weg loopt eigenlijk heel IJsland rond en is alleen bij Reykjavik een vierbaansweg. Het verkeer in IJsland is heel rustig en gemoedelijk. Haast kennen ze niet en ze rijden nooit agressief. Op deze rondweg bij Reykjavik bevindt zich de blackspot van IJsland. De locatie waar de meeste ongevallen gebeuren, overigens zelden met letsel. Deze blackspot is gelegen op een rotonde en bij ongeveer bij 2/3 van de ongevallen zijn toeristen betrokken. Zij zijn niet bekend met een afwijkende verkeersregel die op rotonden met 2 rijstoken van toepassing is, namelijk de binnenste rijstrook heeft hier voorrang op de buitenste rijstrook. Je mag dus het verkeer op die buitenstrook als het ware ‘afsnijden’. Een oplettertje dus. Als je de rotonde driekwart wil nemen moet je dus de binnenste rijstrook pakken. Eigenlijk is deze regel best wel handig als er veel verkeer recht doorgaat op de rotonde, dan kan je langzamer verkeer, zoals auto’s met caravans makkelijk inhalen. Voor ons dus geen problemen.

Al snel is het buiten Reykjavik weer rustig en rijden we over mooie, kale hoogvlakten met hier en daar nog wat stukken met sneeuw. Ons eigenlijke doelvoor de dag was Hvammstangi, ongeveer 200 km. Maar al rond het middaguur zijn we er in de buurt.

We besluiten om vandaag nog een etappe extra te doen. Alhoewel de omgeving mooi is, zijn er geen echte bezienswaardigheden, dus rijden we door naar Akureyri. De hoofdstad van het noorden met nog geen 20.000 inwoners.

Vanuit Akureyri maken we de volgende dag (dinsdag) een tochtje naar Dalvik. Hier boeken we een walvissafari. Een vaartocht van 2 uur met een snelle RIB met slechts 8 passagiers. Ik dacht eerst dat we de zee op zouden gaan, want we kregen speciale pakken aan met zwemvesten, maar we bleven in de fjord. Ze waren als extra bescherming tegen de kou. Als vrij snel zagen we in de verte een pluim van de adem van een walvis. Vol gas voeren we die richting uit maar eenmaal aangekomen zagen we niets meer. Maar al snel zagen we een volgende en die bleef wat langer aan de oppervlakte. Bultruggen volgens onze gids. Grote walvissen die wel 13 tot 17 meter lang kunnen worden en tussen 25 en 40 ton wegen. Ze waren rustig aan het foerageren en dus geen grote sprongen zoals in een dolfinarium. Eigenlijk zie je maar een klein stukje van die enorme beesten: zijn rug(-vin) en een enkele keer een staartvin als hij onderduikt. Fotograferen is ook nog lastig: waar duikt zo’n walvis op en dan vanuit een schommelende boot proberen een foto te maken. Na ongeveer 1 ½ uur gaan we weer vol gas terug naar Dalvik. Toch erg leuk om zo op walvisjacht te zijn.

Helaas werd voor vandaag ( woensdag) de hele dag regen voorspeld. Grauw donker weer en een constante regen. We willen verder naar Myvatn. Maar het vertrek nam wat meer tijd in beslag. De regen had het grasveld waarop wij stonden glad gemaakt en we moesten licht omhoog. Helaas had mijn 2wd daar te weinig grip voor. Een grote 4wd van de camping bood uitkomst en bracht onze caravan naar het verharde pad. Onderweg stoppen we nog bij de Godafoss, een brede waterval met enorm veel vallend water. Prachtig, maar de donkere luchten maken het plaatje toch wat minder aantrekkelijk.