Verslag 5

Wo 5/6 - do. 6/6

We zitten op IJsland!

Gisteren lekker rustig aan gedaan. Op tijd naar de veerhaven gegaan, die op slechts 5 minuten rijden van de camping is gelegen. We moesten lang wachten, want de veerboot had inmiddels meer dan een uur vertraging. Zoals ik al zei was het weer op IJsland volgens de weersinformatie verschrikkelijk. Veel wind en sneeuw, maakten dat wegen werden afgesloten en hele delen van Noord-Oost IJsland onbereikbaar waren. Dit weer is in juni ook voor IJsland zeer extreem en dus komt, zo laat, nooit voor. Ook de enige toegangsweg van het plaatsje Seydisfjordur, waar de veerboot vanuit de Faeröer eilanden aankomt, was volledig afgesloten voor al het verkeer. Deze weg loopt over een pas en kent hellingen van ongeveer 10%. Er was een weersverbetering op komst, maar die werd pas in het weekend verwacht. Op social media kwamen velen berichten over mensen die op IJsland op weg naar Seydisfjordur waren om terug naar Denemarken te reizen, maar vastzaten in de sneeuw en de boot niet meer konden halen.

IJsland heeft een uitstekend informatiesysteem waarop de verkeersinformatie vrijwel live is te volgen, inclusief temperaturen, windsnelheden en live camera’s. De toegangsweg was ondergesneeuwd, erg glad en er waaide een zeer harde wind.

En dat terwijl wij met een tweewielaangedreven auto, op zomerbanden, zonder sneeuwkettingen en met een grote caravan reizen.

Wij hebben ook zitten bekijken wat onze alternatieven waren, maar die waren er eigenlijk niet.

Seydisfjordur is een plaatsje met minder dan 700 inwoners. Op de veerboot zitten al meer mensen! Wel is er een winkeltje, benzinestation en een camping. Maar als de weg langere tijd dichtblijft, zal dat ook ontoereikend zijn voor zo’n groep toeristen. We hebben wel wat voorraad bij ons en kunnen het wel een paar dagen uithouden. Ook als we buiten de camping moeten overnachten. Dus we zijn toch maar de boot opgegaan en zullen wel zien hoe het gaat.

Het eerste gedeelte van de vaartocht was prachtig: tussen de eilanden van de Faeröer door. Het leken de Noorse fjorden wel. Maar eenmaal op de Atlantische oceaan begon de wind harder te waaien en de golfslag nam toe. Gewoon lopen was aan boord niet meer mogelijk. Je moest je steeds stevig vasthouden. Marja’s maag begon te protesteren en de inhoud werd in een klaarliggende plastic zak gedeponeerd. Als je op je bed lag, leek het wel een achtbaan. Als het schip de golven in dook, kwam je bijna los van je matras en om erna weer stevig in gedrukt te worden. Toch lukte het wel om nog wat te slapen. Het ontbijt van vanmorgen, werd maar uitgesteld, tot we op IJsland zouden zijn aangekomen. In middels bleek dat de weg niet meer afgesloten was, maar nog wel besneeuwd en glad. Aangekomen in Seydisfjordur, ben ik bij de bootterminal bij een local, een echte viking met baard, gaan informeren. Naar zijn oordeel zou het redelijk moeten gaan, zekers als al die toeristen voor je zouden gaan. Ik heb toen de gok maar genomen. Even wachten en dan maar achter de stoet aan. Er waren een paar sporen vrij van sneeuw en ijs. Het waaide hard, maar was te doen. Met het zweet in de bilnaad kwamen we in Egilsstadir,aan de andere kant van de pas, aan en hebben daar onze ‘geplande’ camping opgezocht. We wilden een avontuur op IJsland en dat hebben we zeker gehad. Inmiddels begint het weer te sneeuwen…..