Dag 17 San Pedro de Atacama

Gisteren waren we van Purmamarca via de snelle route naar Salta gereden.

Vanmorgen werden we om 05.00 uur bij ons hotel opgehaald om naar het busstation te worden gebracht. Busvervoer is heel gebruikelijk in Argentinië. Met grote luxe touringcars worden verbindingen ook over lange afstanden tussen de steden onderhouden. Volgens zeggen, uiterst comfortabel en met zeer luxe fauteuils. Wij reizen vandaag met de bus naar San Pedro de Atacama in Chili. Eigenlijk ging alles heel voorspoedig en konden wij al snel plaatsnemen in de grote touringcar. De luxe viel wel mee vonden wij, die fauteuils waren, zeg maar de gebruikelijke vliegtuigstoelen.

Goed op tijd, 06.00 uur, vertrok de bus, maar in een andere richting dan ik had verwacht. Uiteindelijk namens ze de ‘snelle route’ via Purmamarca. We kwamen weer langs het hotel waar we gistermorgen waren vertrokken. We moesten onze auto inleveren in Salta, maar verder waren het dus eigenlijk ‘loze’ kilometers. Wel kwamen we nu over de pas en langs de zoutmeren, waarvan ik gisteren had afgezien. De pas was adembenemend en ging uiteindelijk tot 4170 meter. Ook de zoutmeren lagen er schitterend bij. Een enorme vlakte bedekt met een laag wit zout. Wij zouden die prachtige punten graag op de plaat zetten, maar dit is geen toeristenbus, maar openbaar vervoer. Vooral doorrijden dus. Erg hard gaat zo’n touringcar de berg niet op. Maar stoppen doet hij niet, er is een toiletje aan boord en je eten en drinken moet je maar meenemen. De hele tocht naar San Pedro is ongeveer 570 km. Wel moest er uitgebreid gestopt worden aan de grens met Chili. Dat bleek toch een oponthoud van 2 uur, voordat alle passagiers de drie controles hadden gepasseerd. Met name het meenemen van voedsel en fruit werd streng gecontroleerd. Na de grens ging het door een apocalyptisch maanlandschap: kale kiezel vlakten, waar ook het gras niet meer wilde groeien. Hier ergens moet het einde van de aarde liggen. Als je goed kijkt zie je hier en daar nog een vicuña lopen. Dat is een kleine, wilde lama soort. Waar die beestjes hun eten vandaan halen is onbegrijpelijk. In enkele zoutmeren waar nog wat water in staat, zie we zelfs wat flamingo’s. Maar de buschauffeur blaast door…. En gelijk heeft hij, de totale rit duurt maar liefst meer dan 12 uur. Tegen 18.30 uur komen we pas bij ons hotel. We hebben de pijp volledig leeg. Snel in het dorpje nog wat Chileense peso’s pinnen. Op het eerste gezicht een erg gezellig stadje met veel jongere alternatievelingen. Dat gaan we de komende dagen nog wel ontdekken. Snel nog wat eten. Morgenochtend alweer vroeg op pad voor een…… groepsexcursie!????