Dag 15 Purmamarca 16-11-2022

Eerder noemde ik Purmamarca, het Volendam van Argentinië. Het mag zich echter ook scharen in het rijtje van Lech en Porto Ercole. Immers ook onze koninklijke familie was hier op vakantie en wel in hetzelfde hotel als waar wij nu zitten. In de lounge staan ten bewijze daarvan enkele foto’s waarop Beatrix, Alex en Máxima staan afgebeeld. Alex en Maxima ogen nog betrekkelijk jong, dus het zal al een paar jaar zijn geleden.

Zoals was te verwachten, had Marja vandaag een offday; ze werd niet fit wakker. Daarom ook vandaag een tandje rustiger aan gedaan. Zoals aangekondigd vanmorgen redelijk op tijd naar het dorpje om een betere lichtval op de rotsen te hebben. We waren één van de eersten op het uitkijkpunt en inderdaad de gekleurde rotsen kwamen in het ochtend zonnetje veel beter uit de verf. Een uurtje later waren de eerste bussen al gearriveerd. Wij zijn op ons gemakje een rondje gaan lopen, de hellingen waren best pittig en voor Marja moesten we toch een beetje rustig aan doen. Dit tochtje hadden we niet willen missen, wat een schitterende rotsen.

Hierna op een terrasje neergestreken en de mensen aan ons voorbij laten trekken. Met een op een houtvuur gebakken tortilla, zijn we weer naar ons hotel gelopen om te genieten van een siësta. Marja heeft anderhalf uur liggen slapen en werd wat fitter weer wakker. Wij zijn met de auto nog naar het plaatsje Maimara, 30 km verderop gereden. Ook daar zouden prachtige rotsen zijn. Helaas werd het bewolkt en kwamen er donkere wolken opzetten. Dat was voor ons de eerste keer dat de zon niet scheen. Helaas waren de rotsen hierdoor minder kleurrijk. Jammer, maar zo gaat dat nu éénmaal. Omdat het in de verte begon te onweren zijn we maar teruggegaan naar ons hotel.

Overigens dit hotel heeft ook nog een huisdier, geen hond of kat zoals je misschien zou verwachten, maar een lama. Vanmiddag werd hij door de verzorger aan een touw door de tuin van het hotel gevoerd. Het zwembad gebruikte hij maar als drinkplaats. Overigens bleek het een koppig beest want de verzorger had de grootste moeite om hem weer mee te krijgen. Ik dacht dat lama’s niet kunnen zwemmen, maar deze leek wel bij het zwembad te willen blijven.

Inmiddels horen we hier wat onweer en vallen de eerste druppels regen deze vakantie. Morgen keren we weer terug naar Salta, om overmorgen verder te reizen naar Chili.