Dag 5 Puerto Piramides 6-11-2022

Zoals ik gisteren al vertelde, staat er vandaag een walvissafari op het programma. Met een boot op zoek naar walvissen. Echter dit dorpje heeft geen haven. De schepen, in ons geval een erg grote RIB, worden met behulp van enorme tractoren op een soort trailer met een enorme disselboom ver in zee gebracht om vanaf de trailer direct weg te varen.

Vanmorgen stond er een stevige wind, zeker windkracht 5 met behoorlijke koppen. We maakten ons even zorgen of het wel door zou gaan. Marja had voor de zekerheid al een pilletje ingenomen tegen eventuele zeeziekte. Gelukkig bleek de wind aflandig, waardoor het uiteindelijk wel mee viel.

Voorzien van stevige reddingsvesten gingen we het water op. Al snel werd de eerste walvis gespot. Een zgn. zuidkaper, een betrekkelijk grote walvis van ongeveer 13 meter, die in deze wateren een jong ter wereld brengt en hier de eerste levensfase doorbrengt. In deze tijd van het jaar worden hoofdzakelijk moeder dieren met kalf gezien. Regelmatig komen ze aan de oppervlakte om te ademen. Dan kan je de kop met de bekende ‘stoompluim’ waarnemen. Het bekende plaatje van de staart, die boven het water uitsteekt, hebben we nauwelijks gezien. Uiteindelijk hebben we een tiental zuidkapers met jong gezien. Toch spectaculair die enorme vissen op enkele tientallen meters afstand. Binnen de kortste keren zat de anderhalf uur durende tocht er op en gingen we op volle kracht van de 3 250 pk buitenboordmotoren weer richting strand. Een prachtige tocht, erg leuk om te ervaren.

Na de snelle lunch gingen we met de auto het schiereiland verder verkennen.

Doel: Caleta Valdes, een rotspunt op het eiland met zeeolifanten en zeehonden.

Met name de laatsten zijn de prooi van orca’s, die alleen hier ter wereld het strand ‘op zwemmen’ om er één te grijpen. Graag zouden wij de orca’s hier willen zien.

Hiervoor moesten we eerst 80 km over een gravelweg door een vlak en verlaten pampa rijden. Slechts nu en dan is er een tegenligger. Verder is het uitgestorven.

Af en toe lopen er wat guanaco’s, een wilde lama soort. 60 km is de maximum snelheid, omdat je op deze wegen snel de controle over de auto kan verliezen.

Bij de kust aangekomen kwamen we eerst langs een kleine kolonie pinguïns, zgn magelhaenpinguïns. De beestjes zijn onverstoorbaar; ze staan om 1 a 2 meter afstand van je en blijven zich rustig staan poetsen. Even verder op lagen de zeeolifanten en zeehonden te zonnen. Helaas van de orca’s geen spoor te bekennen. Vanmorgen vroeg was er wel een groepje geweest. Ze komen bij voorkeur bij hoogwater, helaas konden we daar niet op wachten. Immers het park sluit al om 20.00 uur en wij moeten daarvoor nog ten minste anderhalf uur rijden. Volgende keer beter, zullen we maar zeggen. Het was een prachtige dag en we hebben weer veel beleefd.