Dag 17 17-05-2023

Vanmorgen stond ik weer op de stoep van het hospitaal in Exmouth voor controle en uitslagen. Na een korte tijd in de wachtkamer te hebben gezeten, mocht ik binnen komen. Een andere arts nu. De uitslagen van de onderzoeken waren nog niet binnen, maar dat was geen probleem, want die waren gedaan voor het geval er geen verbetering in zat. Die was er duidelijk zichtbaar wel, dus gewoon de antibiotica kuren afmaken. De arts had veel ervaring met beten van insecten, slangen e.d. En vertelde dat dit zeer waarschijnlijk een beet van een witstaartspin was. Een algemeen voorkomende spinnensoort in Australië en op zich niet giftig. De beet was gaanontsteken, nadat er een bacterie in de wond was gekomen. Ik moest vooral niet googelen op witstaartspin, omdat op internet de meest wilde verhalen

rondgingen. Eigenwijs als ik ben, heb ik dit advies natuurlijk in de wind geslagen. Verder ging het gesprek over onze reis, waar we geweest waren en waar we naar toegingen. De arts zelf was ook in ‘Europa’ geweest. En zelfs ook in Amsterdam! Waarop de verpleegster gevat reageerde met: In the Red-light district?

Ik verwachtte dat de kosten voor het ziekenhuis behoorlijk zouden oplopen en had voor de zekerheid al contact gezocht met de ziektekostenverzekering. Zij zouden een garantieverklaring naar het ziekenhuis zenden. Bij de balie vernam ik tot mijn grote verbazing dat behandelingen inclusief medicatie gratis waren. Dit zou Nederland met Australië zijn overeengekomen. Marja had voor de vakantie juist e.e.a. uitgezocht I.v.m. de reisverzekering, maar niemand had ons dit verteld. Hiermee heb ik mijn participerend onderzoek naar de gezondheidszorg in Australië afgesloten. Genoeg hierover!

Inmiddels was de morgen al behoorlijk ver gevorderd en we hadden nog een hele etappe voor de boeg. Ruim 450 km vanuit Exmouth de binnenlanden in. Eigenlijk is er weinig over te vertellen, dan dat het vrij eentonig is. Lange rechte wegen, met nauwelijks verkeer, door een oneindig soort heidelandschap. Geen dieren, alleen wat roofvogels hoog in de lucht. Onderweg is er een stop bij een roadhouse, een benzinepomp met snackbar en winkel. Na 450 km stoppen we op een parkeerplaats en zullen daar overnachten. Er staan een paar andere kampeerders, maar verder is het vooral donker en stil.