Dag 5 Quito 08-10-2017

Niet de stad maar de natuur in. Om 06.00 uur, net na het opkomen van de zon, stond een gids voor ons klaar om de natuur in te trekken. Direct achter ons 'hutje' begint een groot natuurgebied dat bekend staat om de vele soorten vogels. De gids, een echte 'vogelaar', wijst ons op allerlei vogels. Als hij zelf fluit, antwoordden de vogels terug. Al vrij in het begin wees hij ons op de Quetzal, een groen-rode vogel, die ook in Costa Rica voorkomt, maar die wij daar toen niet gezien hebben. Wij werden enigszins verrast door deze snelle 'vangst'. De vogel was weer gevlogen voordat de camera in positie was. Dus wil je weten hoe de Quetzal er uitziet, moet je zelf googlen. Hierna volgden nog enkele Toekans, Toekannettes (kleinere soort), Motmot (Scharrelaar), een grote parkiet en andere soorten, waarvan ik de Engelse naam niet heb kunnen onthouden, laat staan de Nederlandse naam weet. Kortom een rijke variatie aan vogels. De schitterende rode Rotshaan, die ook hier voor moet komen, blijft helaas op het verlanglijstje staan. Plotseling kwam er uit het bos een lawaai dat niet door een vogel kon worden veroorzaakt, brekende takken en geschreeuw. De gids maakte het spannend door te vertellen dat er ook beren in het bos zaten. Om ons te overtuigen toonde hij ons een foto van een brilbeer, die hij ooit hier was tegen gekomen. Uiteindelijk kregen wij de lawaaischoppers in beeld: een groepje apen trok door de bomen. Een zeldzaamheid volgens onze gids, die gelijk de beelden met zijn telefoon naar zijn vrienden appte. De apen waren niet van onze aanwezigheid gediend en proberen ons te imponeren door takken af te breken en in onze richting te gooien. Ook lieten zij hun tanden zien, maar bleven verder in de bomen zitten. Kortom een schitterende tocht door de natuur i.p.v. een volle stad. Na een heerlijk ontbijt, op de veranda van de lodge met veel kolibrietjes, zijn we nog even door het dorpje gelopen. Daarna weer met de auto terug naar Quito.
Hier nog even de de super toerist uitgehangen door het Intinan-museum te bezoeken. Het museum zegt precies op de evenaar te liggen. Alhoewel er meerdere plekken zijn die dat claimen in de buurt van Quito.
Er wordt oa. wat verteld over de oorspronkelijke bewoners van Ecuador, enkele indianenstammen. Zo was er een stam die bekend was als koppensnellers en de hoofdhuid van de schedel van hun vijanden trokken, conserveerden en als teken van moed droegen. Als je toch moet googlen: 'shrunken heads '. Ik hoop dat de Indianen ons vriendelijker zullen ontvangen.
Overigens werd ons nog een beroemd natuurkundig verschijnsel getoond het zgn. Coriolis-effect. Bij een leeglopende bak met water ontstaat op het noordelijk halfrond een linksdraaiende draaikolk en op het zuidelijk halfrond een rechtsdraaiende draaikolk. Hier was de plek om dit inderdaad te demonstreren.
Ook een ander trucje gaat over het laten balanceren van een ei op de kop van een spijker, dit moet precies op de evenaar makkelijk te doen zijn. De vrouw die ons rondleidde demonstreerde het ons. Niemand van de groep lukte het, behalve..... Marja. Zij is nu de trotse bezitter van een diploma 'Ei balanceren op een spijker'.
Hierna snel door gereden naar ons vakantiehuisje op een haciënda dicht bij het vliegveld. Morgen gaan we het Amazonegebied in het noordoosten van Ecuador in.
Waarschijnlijk hebben we in het oerwoud geen wifi en zal je enkele dagen moeten wachten op onze verslagen.