Verslag 9 6-2-2025

Aan alles komt een eind. Vandaag maken we de laatste safaritocht van deze reis. We trekken vandaag nog één keer door het Ngorongoro Crater NP. Marja schrok zich een hoedje toen zij van Siggy de vertrektijd voor vanmorgen hoorde. Hij wilde al om 06.30 uur weg rijden. Dus om 6.00 uur ontbijten en om 05.30 uur opstaan. Dat is aan Marja niet besteed en zij heeft ‘‘s morgens haar tijd nodig. De argumentatie was dat de zwarte neushoorns schichtige dieren zijn, die naar mate de dag vordert zich verder terugtrekken naar afgelegen gedeelten. Dus vroeger in de ochtend zouden zij zich mogelijkerwijs dichter bij de weg bevinden. Dat is de theorie van Siggy, die uiteindelijk ook Marja overtuigde. We gingen dus al vroeg op pad, nog voor de meeste bezoekers. Uiteindelijk bleef het slechts een theorie: de twee zwarte neushoorns die wij vandaag zagen, stonden nog steeds op zeer grote afstand.

Gelukkig geldt dat niet voor alle dieren. Velen zijn gewend aan de safariauto’s en lopen niet meer weg. Vooral de zebra’s en buffels blijven gewoon staan en gaan niet aan de kant. Maar bij buffels moet je zelf voldoende afstand houden, hun stemming kan zomaar omslaan en ze kunnen agressief worden. De buffel is dan ook één van de gevaarlijkste dieren van Afrika. De zebra in de krater kan je tot op enkele meters naderen. Dat is voor het fotograferen erg fijn.

Vandaag blijven de waarnemingen beperkt tot de gebruikelijke soorten en zien we geen dieren die we nog niet eerder hadden gezien. Dat maakt niet dat wij minder hebben genoten, vooral de grote aantallen roze flamingo’s zijn erg indrukwekkend. Deze kleine flamingo wordt dan ook de vogel van de dag.

Na de middag verlaten we de krater en rijden we vast een stukje richting het vliegveld. We overnachten bij Mto wa Mtu (geen idee hoe je dit moet uitspeken) in een resort op de rand van een rots. We kijken uit over de onderliggende vallei. We zijn moe en voldaan. Morgen vliegen we van Arusha naar Zanzibar om daar nog een paar dagen te relaxen in de warmte en de zon.