Verslag 2 30-01-2025

De dag begon uitermate teleurstellend. Dat zat hem niet in het weer, het was zwaar bewolkt en regende, maar in het feit dat de receptionist desgevraagd vertelde dat het wild dat hier op het landgoed rondloopt, toch niet echt “wild” is maar achter gesloten hekken hier gehouden wordt. Dus toch een soort boerderij,maar dan wel erg groot, want er lopen ook wegen overheen.

Gelukkig was de teleurstelling snel verdwenen, want Siggy, onze gids, kwam ons ophalen voor een tocht door het Arusha Nationaal Park. Dit park is relatief klein en is gelegen aan de voet en op de flanken van Mount Meru, de op één na hoogste berg van Tanzania. Het park is behoorlijk begroeid en bebost, wat het spotten van dieren moeilijk maakt. Ook het weer is daarvoor niet gunstig, in de regen zoeken de dieren de beschutting op en zijn minder actief. Maar onze gids had er zin in en wij ook.

De attractie van het park zijn de Colobusapen, ook wel zuidelijke franjeapen genoemd, een apensoort die op slechts enkele plaatsen in Kenia en Tanzania voorkomt. Zowaar vonden we ze al op enkele kilometers vanaf de ingang van het park, hoog in de bomen langs de weg. Wat zijn dat een schitterende beesten! Een zwarte aap met lange witte manen vanaf de kop naar een meterlange spierwitte staart. Die staart lijkt wel een plumeau: de lange witte haren staan wijd uit elkaar, alsof ze elke morgen de staart laten “touperen” bij de kapper. Fotograferen was wel een opgave, want ze zaten betrekkelijk hoog in de bomen. We hebben genoten van deze apen en wat een geluk dat we ze zo snel al troffen.

Ook de rest van het park was erg mooi en nog erg rustig. Ook andere, meer voorkomende soorten als buffel, zebra, giraf, waterbok, bosbok, baviaan, diadeemmeerkat worden meerdere malen door ons gespot.

En dan de enorme hoeveelheid vogels, voor ons bijna allemaal nieuw. Teveel om op te noemen. Eén uitzondering: de Yellow Bishop, in het Nederlands de Fluweelwidavink. Een zwarte vogel met fel gele vlek op zijn rug uit de familie van de wevers.

We moesten echt doorrijden om op tijd het park weer te verlaten.

Voordat we weer terugkeerden moesten we nog naar een pinautomaat, om wat cashgeld te halen. De Tanzaniaans shilling is overigens niet veel waard. Ongeveer 1000 shilling is 40 eurocent. Dat zal dus een enorme stapel bankbiljetten zijn. Ik vroeg mij af of dat wel veilig kon, het is nogal rommelig op straat en overal hangen en lopen mensen rond. Bij de automaat aangekomen bleken mijn zorgen volledig ongegrond. Bij de pinautomaat staat een bewaker met een enorm groot geweer. In Nederland kan je nergens zo veilig pinnen!