Dag 17 Sukau 23-09-2018

Vanmorgen gingen we met de gids opnieuw naar het Orang Oetangcentrum en de opvang van de honingberen. Wij waren daar natuurlijk zelf al geweest, maar dat is geen probleem. Nu waren we er 's morgens en bovendien op zondag en dat kon je merken, er waren nu veel meer bezoekers. Allemaal willen ze bij het voeren van de apen zijn en dat gebeurt maar 2 keer per dag. De nursery, waar de kleine apen kunnen buiten spelen is leuk om te zien, helaas wel achter glas. De jonge apen spelen er op los, en halen de meest vreemde fratsen uit. Wel zie je een hiërarchie. De oudste heeft de meeste rechten en pakt de beste stukken fruit. Als hij zijn handen en voeten vol heeft, probeert hij het fruit mee te nemen naar een rustig plekje. Maar diezelfde handen en voeten heb je natuurlijk nodig om te klimmen....
In het bos worden grotere apen gevoerd, dit keer waren er een viertal oerang oetans waarvan er een een heel klein jong bij zich had. Erg schattig om te zien.
Bij de honingberen was het nauwelijks anders dan de eerste keer. Wel leuk was dat de oprichter er zelf ook was en vragen van het publiek beantwoordde. Hij had het centrum jaren geleden opgezet en zat nog steeds vol passie voor de opvang van de beren. Zo legde hij uit dat de beren nu niet meer zo bedreigd worden door de ontbossing, maar veel meer door de stroperij. Chinezen betalen steeds meer voor berengal, en dat maakt het steeds verleidelijker voor de locals. Inmiddels worden er 44 beren in het centrum opgevangen. Een aantal, meestal jongere dieren zijn weer uitgezet in de natuur. Na de lunch, met het busje naar Sukau, een twee uur durende tocht, over een verharde, maar erg slechte weg. Daarna nog een klein tochtje met de boot naar de andere kant van de rivier Kinabatangang, waar een schitterende, luxe resort is gelegen. Al bij aankomst zagen we een ' flying Lemur' (vliegende kat) met jong in de boom hangen. De naam is volledig verkeerd, want het dier kan niet vliegen, maar alleen zweven en het is ook geen lemur. Dat zweven kan hij dan wel over een afstand van meer dan honderd meter. Ook zagen we al een orang oetan met jong hoog door de bomen gaan. Nu is er geen opvangcentrum in de buurt, dus deze moet Roland wel erkennen. We hebben er zelfs een foto van. :)
Na een welkomstwoord en het toedelen van de kamers, direct met de boot de rivier op om dieren te spotten. We zagen nu weer verschillende makaken en ook weer de neusapen. Nu vrouwtjes met een schattig wipneusje. In Bako NP waren het mannetjes met die grote, slurfachtige neuzen. En zowaar onze eerste echte neushoornvogels! Kortom een prachtige tocht. Na het diner nog eens de nachtelijke tocht gedaan, waarbij alleen een zeer kleine krokodil, wat apen en een ijsvogel werden gespot. Mijn nieuwe zaklamp heeft zijn dienst weer bewezen en doet het beter dan de lamp van de gids, die op een 12V autoaccu werkt. Morgen gaan we weer de rivier op, hopelijk maken we de Borneo Big 5 (orang oetang, olifant, neusaap, neushoornvogel en krokodil) dan vol.