Dag7 Nanga Sumpa 13-09-2018

De rijstwijn maakte dat ik goed sliep. Af en toe werd ik wakker van geluiden, die ik niet herkende. Zo leek het dat er een dier aan onze kamer zat te knagen. Ik heb het maar zo gelaten. Inmiddels herken ik het geluid van de gekko, dat eigenlijk meer op een vogel lijkt. Ook herkende ik het geluid van iemand die over zijn nek ging. Dat bleek onze eigen gids te zijn. De volgende morgen meldde zij zich af met een migraine aanval. Gelukkig was een Duitser met een eigen gids van dezelfde organisatie. Hij zou vandaag dezelfde excursie maken als wij. Dus wij mochten bij hen aanhaken. Dat klikte eigenlijk heel goed. Zowel die Duitser als zijn gids waren heel relaxed en makkelijk in de omgang. Die gids vertelde zelfs meer als de onze. Omstreeks 09.00 uur vertrokken wij lopend vanaf de lodge. Over een smal pad door wat ooit rubber- en cacaoplantages waren geweest. De gids wist over vele planten van alles te vertellen: welke delen waren te eten of te gebruiken als medicijn of constructiemateriaal. Na ruim een uur lopen kwamen we op een platgebrand veld, waar een groep mensen druk in de weer was. Ze waren rijst aan het zaaien. De mannen prikken met grote stokken gaatjes in de grond en de vrouwen gooien er enkele rijstkorrels in. Zo'n akker wordt maar een keer gebruikt, daarna laten ze hem weer overwoekeren. Onze gids was naar ze toegelopen en kwam terug terug met de mededeling: Kom, we kunnen ze even helpen. Uiteraard kwam het stamhoofd ons begroeten en bood ons gelijk een biertje aan. Hij vertelde dat hij zelfs ooit in Nederland was geweest, weliswaar op doorreis via Schiphol en Schiedam naar een olieplatform waarop hij heeft gewerkt. De groep mensen die aan het werk was, bestonden uit zes familie's, die elkaar hielpen met het zaaien van de rijst op de akker van een van hen. Dit is overigens niet de soort rijst zoals die in Indonesië onderwater staat. Deze rijst groeit in de regentijd gewoon op akkers. Het stamhoofd hield wel van en praatje, maar het was ook de bedoeling dat ze wat zouden helpen, dus maar aan de slag. Eerst de vrouwen geholpen met het zaad in de kuiltjes doen. Dat lukt aardig, want er mogen meerdere korrels in een kuiltje en een beetje er naast is geen probleem. Ook een gaatje overslaan moet kunnen. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat je de hele akker beplant en geen stukken overslaat. Wij zouden dat keurig uitzetten, hier gaan de vrouwen met elkaar in discussie. Gelijk even de gelegenheid om een beetje uit te rusten, want het werk gebeurt in de volle zon. Achteraf bleek ons dat ze ook nog verschillende soorten rijst aan het zaaien waren, zo is er een aparte soort voor de beroemde rijstwijn. De mannen lopen naast elkaar met dikke stokken om de kuiltjes in de grond te maken, volgens mij veel minder belastend voor de rug. Na ongeveer een uurtje waren we klaar. Al het zaad zat op de akker. Tijd voor de lunch, die onder een boom langs de rivier werkt gebruikt. Onze bootsmannen hadden al e.e.a. klaargemaakt op de BBQ en in bamboe boven een houtvuurtje gekookt. De Iban hadden ook eten bij zich en dat werd bij elkaar gezet, zodat er gezamenlijk van werd gegeten. Uiteraard was er ook rijstwijn, en voor de mannen ook de gedestilleerde versie, een soort 'eau de vie' en als klapstuk nog een fles echte schotse whiskey. Heel leuk om te proberen, maar als je zegt dat je het lekker vindt, komen ze toch regelmatig langs met een slokje. Kortom een heel gezellige en unieke ervaring met de 'locals'. Na de lunch zijn we doorgelopen naar een prachtige waterval en daar heerlijk verkoeling gezocht in het water. Met de boot gingen we weer terug naar de lodge, voor een lekkere douche en een klein wandeltochtje door de kampong. Een eenvoudig diner, met kip, rijst en wat groenten.
Vermoeid doken wij het bed in, om 22.00 uur ging automatisch het licht weer uit.