Dag 11 Gunung Mulu Nationaal Park 17-09-2018

Het verhaal van de jacht op het wilde zwijn, doet het goed bij de gidsen. Met veel belangstelling horen zij het verhaal aan en bekijken de foto van de jachttrofee. Het jagen op wilde zwijnen is kennelijk de nationale sport op Borneo. Niets is lekkerder dan geroosterd zwijn. Er wordt zelfs verteld dat menig moslim er hier stiekem van snoept. Overigens de verdraagzaamheid tussen de verschillende bevolkingsgroepen en geloven is hier opmerkelijk.
Van morgen hebben we als extra activiteit de canopywalk geboekt. Een wandeling over touwbruggen tussen de toppen van de bomen. We vertrokken al om 07.00 uur, dan is de kans om wild of vogels te zien het grootst. Dus eerst de walk en dan pas ontbijt. Gelukkig wel voor vertrek een kop koffie en een mueslibar. Het groepje dat met ons op pad ging was maar klein: een stel uit België, een Japanner, de gids en wij.
Na enkele kilometers lopen kwamen we bij het beginpunt. In de bomen bij het beginpunt hoorden we direct al activiteit: apen die van tak naar tak sprongen. Toen we via de trappen op 20 meter hoogte waren gekomen kregen, we goed zicht op de apen. Red leaf monkey's! (Ned.: Rode langoer) Hun zilverkleurige familieleden waren we al in Bako NP tegen gekomen. Terwijl we nog druk deze apen aan het fotograferen waren, riep de gids plotseling dat er een neushoornvogel overkwam. Nog net zagen we tussen de boomtoppen de grote zwarte vogel overvliegen. Overigens hoor je ze ook vliegen, zoals je dat bij ons bij overvliegende zwanen hoort. Maar zoals je zal begrijpen, hebben we geen foto's van die vogels kunnen maken. Verder op de tocht zaten in de bomen nog enkele makaken. Maar die bleven lastig zichtbaar in de boom toppen. Toch een leuke ervaring die canopywalk! Voor de lunch terug naar het centrum. Om 14.00 uur stond onze gids weer klaar voor een bezoek aan 2 andere grotten, nl. Langcave en Deercave. Langcave is een wat kleinere grot met ook weer mooie druipsteenformaties. In de grot zitten wat 'lokale' vleermuizen, die in de buurt van de grot blijven en wat swinglets, een klein soort zwaluwen, die in de grot ook zijn nestje maakt. Daarna bezochten we Deercave, een gigantische grot met een opening van 150 meter breed en 120 meter hoog. De grot zelf wordt nergens lager dan 90 meter, een enorme zaal van het formaat kathedraal. In de grot verblijven overdag zo'n drie miljoen vleermuizen, die 's avonds meestal naar buiten vliegen om 's nachts insecten te gaan vangen. Volgens de gids vangen ze gezamenlijk 15.000 ton insecten op een dag. Maar zoals elke dier, poepen ze de restanten weer uit, en dat doen ze ook in die grot. Dat geeft een enorme berg vleermuizenmest, of wel guano. Afhankelijk van de wind kan het er enorm stinken. Gelukkig doen ze hun behoefte pas als ze weer gaan vliegen. De vleermuizen zelf hangen dus hoog aan het plafond op zo'n 90 meter hoogte en in de schaars verlichte grot zie je ze nauwelijks. Na de wandeling door de grot, zijn we buiten gaan zitten wachten tot ze naar buiten kwamen. Dat gebeurt meestal tussen 17.00 en 18.00 uur in de schemering. Juist toen wij buiten kwamen begon het te regenen en van regen houden ze niet. Dus wij maar wachten en wachten. Om 18.30 uur was het te donker om de vleermuizen nog te zien en begonnen wij aan onze 4 km lange wandeltocht door het oerwoud in het donker terug naar onze bungalow. We hadden er dus goed aan gedaan om op onze eerste dag al naar het uitzwermen van de vleermuizen te gaan kijken en niet, volgens het programma tot de laatste dag te wachten. Dan zou de teleurstelling wel erg groot zijn geweest.