Dag 11 Chugchilan 14-10-2017

Vanmorgen hebben wij een paardrijtocht gemaakt over de hoogvlakte nabij de Cotopaxi. Om 09.00 uur stonden er een aantal paarden gezadeld klaar in de kraal van het hotel. Wij werden voorzien van een helm en een echte Ecuadoraanse poncho. Wij kregen een korte uitleg over hoe je zo'n dier 'bestuurd', want eigenlijk hebben we nog nooit een paardrijtocht gemaakt. Verder dan een ritje op een ezel zijn we nooit gekomen. Al snel stapten we door een schitterd landschap en zowaar alles ging vrij makkelijk. Maar misschien dachten die paarden daar anders over. Zelfs een korte draf was mogelijk, al is dat een stuk lastiger. Via wat beekjes en langs een soort canyon hebben we zo'n 2 uur rond gereden. Dat was meer dan genoeg, tenslotte wil je er geen letsel aan je zitvlak aan over houden. Onze gids zou ons 's middags naar onze volgende bestemming brengen, maar hij had ons al aangegeven dat wij een andere chauffeur zouden krijgen. Dat werd zijn schoonzus, vergezeld door zijn vrouw. 2 jonge vrouwen van nauwelijks 1.60 m lang. Zij zouden ons wel met de grote Toyota terreinwagen wegbrengen. Deze dames namen geen risico's en reden zeer rustig, tot grote ergernis van het achteropkomend verkeer. Schakelen stel je zo lang mogelijk uit, ook al rijd je een steile helling op. Natuurlijk kijk je elkaar vriendelijk aan als je in gesprek bent, ook tijdens het autorijden. Na drie uur rijden door een schitterend bergachtig gebied met steile hellingen en grote afdalingen, kwamen we aan bij onze volgende bestemming, een sfeervolle hostel in een klein bergdorp. Natuurlijk mag je niet teveel kritiek hebben op de rijstijl van de dames, die van ons zal 's morgens niet veel beter zijn geweest.