Dag 15/16: Cathedral Valley Loop (10/11-5-2014)

Het luchtbed met een plakkertje gerepareerd. Voor de zekerheid ook nog eens afgeplakt met ducktape. Goed idee van Marja!
Gisteren vanuit Caineville de Cathedral Valley in gereden een onverharde weg die je langs schitterende rotsformaties moet leiden. Na ongeveer 30 mijl bij een Campground aangekomen. Erg leuk en rustig. Tussen de boompjes onze tent opgezet. Overigens heeft nu de luchtpomp het begeven, dus nu dan maar op pure longkracht. Inmiddels was het bewolkt en de temperatuur aan de lage kant. Maar op een hoogte van bijna 2000 meter kan je dat verwachten, toch? Net toen we de BBQ wilden aansteken begon het wat te regenen. Tussen de buitjes door toch nog lekker kunnen eten. Toen de regen aanhield zijn we ons bedje maar ingedoken. Het werd echt koud. Tijdens de nacht, toen wij ons luchtbed van wat nieuwe lucht moesten voorzien, bemerkten we dat het sneeuwde! De volgende ochtend werden we om 06.15 uur gewekt door Bert en Anneke, die Stille Nacht, Heilige nacht stonden te zingen. We stonden in een winterlandschap met maar
Iiefst 8 centimeter sneeuw! Omdat de sneeuw nog aanhield, hebben hals over kop alles in gepakt en zijn wij vertrokken. De route naar de verharde weg was bijna 30 mijl weg. De weg was zeer zacht en glad geworden en er moesten diverse stroompjes worden doorwaad. Een inspannende tocht en met op sommige momenten geknepen billen. Vlak voor de verharde weg, bleek het laatste loodje bijna te zwaar. Een afdaling met een bocht, en een greppel naast de weg met bovendien een sterke verkanting. De weg had een spiegelgladde leemlaag. Meer dan 50 mijl terug rijden was geen optie. Uiteindelijk stonden we met vier auto's voor deze majeure hindernis. Bert probeerde het als eerste en gleed direct richting greppel. Met behulp van stenen gelukte het ons de auto uit de greppel te houden, maar die twintig meter kostte ons meer dan een uur ploeteren. Bij ons ging het, inmiddels een ervaring rijker, wat sneller. Uiteraard moest de derde auto ook geholpen worden, zodat we onder de bagger en nat geregend aan de laatste mijl konden beginnen. Oh ja, die mooie rotsformaties hebben we tijdens de sneeuwval maar vaag voorbij zien komen. Temple of the Sun en Temple of the Moon heten ze, omdat ze wat weg hebben van gotische kathedralen. Die moeten we maar een andere keer gaan bekijken. Een kleine offerande in de Temple of the Snow, was vandaag op zijn plaats geweest.
PS. Geen foto's van de laatste glijpartij; al onze handen zaten zodanig onder de bagger, daar is geen fototoestel tegen bestand.