Dag 19 San Pedro de Atacama 20-11-2022

Pikkedonker was het nog toen we al bij de receptie van ons hotel stonden.

Het was fris en we hadden een extra vest meegenomen. Voor de zekerheid ook maar onze jasjes onderuit de koffer gehaald en meegenomen. Onze gids Angela stond al om 04.30 uur voor de deur en nam ons mee om de andere excursiegangers in het dorp op te halen. Ze vertelde ons dat het een ‘bumpy ride’zou worden en dat de chauffeur soms extra hard moest rijden om niet te veel last van de kuilen te hebben. Die waarschuwing was zeker op zijn plaats. Volgas stoven we door de duisternis. Al snel reden er meerdere auto’s voor en achter ons. Kennelijk wordt deze excursie door meerdere groepen vandaag gemaakt. We rijden naar de Geysers del Tatio. Hoog in de bergen op de grens met Bolivia. De tocht is zo’n 80 km en duurt ongeveer 1 1/2 uur.

Er wordt onderweg niet gestopt, door de duisternis is er toch weinig te zien. Tegen de ochtend schemering komen we aan bij het geiserveldop ongeveer 4200 m hoogte. Ikheb het gevoel dat mijn oren ter hoogte van mijn enkels zitten, zo zijn we door elkaar gehobbeld.

Als we uit de bus stappen valt de kou over ons heen, dat extra jasje hadden we keihard nodig. Het vroor maar liefst 9 graden onder nul. We hadden nog wel wat extra laagjes kunnen gebruiken. De koude maakt dat de heetwaterbronnen veel stoom produceren. Een prachtig gezicht in dat maanlandschap. Een aantal spuit vrijwel continue heet water omhoog. Van die erupties zoals in Yellowstone hebben ze hier niet. Wel een aantal poeltjes met mooie kleuren door de algen die in het warme water leven. Ondanks het vroege tijdstip en de koude is het er druk. We lopen er ongeveer 2 uur rond, waarbij we ons tussentijds weer even opwarmen in het busje. Net buiten het park krijgen we ons ontbijt met hete koffie. Gelukkig is de zon inmiddels gaan schijnen en warmen we weer een beetje op. Na het ontbijt, het is inmiddels 09.00 uur, gaan we weer terug naar San Pedro de Atacama. We maken onderweg enkele stops om wat dieren te kunnen fotograferen. Vicuñas, vizcacha’s of in het Nederlands haasmuizen (nu weet ik de naam van die ‘konijnen met lange staarten’, het is familie van de chinchilla’s) en ook een grote groep flamingo’s in een meertje langs de weg. Wij nemen ruim de tijd om ze te fotograferen. Onze reisgenoten zijn minder belangstellend, enkelen blijven in het busje liggen slapen. We zien maar liefst 2 soorten flamingo’s: de Andes - en de Chileense flamingo’s. De eerste heeft wat meer zwart in het veren pak, de Chileense is vrijwel geheel roze. Tegen 12.00 uur zijn we weer in San Pedro. Vanmiddag eerst siësta, daarna terras en diner. Morgen kunnen we eens uitslapen. Op het programma staat een sunsettoer. Wel de laatste dag, voordat we weer richting huis gaan. Wat vliegt die tijd.