Dag 12 Chugchilan 15-10-2017

Voor vandaag hadden we geen vaste plannen of geboekte excursies. We zitten in een klein dorp hoog in de Andes, met ongeveer 300 inwoners. We hadden wat summiere informatie over wat wandeltochten in de omgeving, maar gelet op de enorme hoogteverschillen, leek dat niet zo aantrekkelijk. Vandaag zou er een klein marktje zijn, dus na het ontbijt zijn we het centrum van het dorpje ingelopen. Inderdaad er waren enkele kraampjes, waar voornamelijk eten werd bereid.
Er zijn ook wat winkeltjes, die de naam supermarkt nog niet mogen voeren. Op een oppervlakte van enkele vierkante meters, staat een enkel rek met wat schappen. In een van die winkeltjes hebben we een broodje gekocht en buiten wat staan kletsen met een Ecuadoriaan. Toen wij het dorpje uitliepen stopte hij, samen met zijn vrouw, met de auto bij ons en vroeg of we met hem mee wilden, dan zou hij zijn bos dat hij even buiten het dorp bezat, laten zien. Wij hebben ons laten verrassen en zijn mee gegaan. Vanaf zijn huis zijn we het bos ingelopen, eerst via een normaal pad, later via wat koeienpaadjes. Terug werd het wel wat spannender: we liepen dwars over de steile hellingen, zonder duidelijk pad. Na ongeveer 2 uur kwamen we weer bij zijn huis uit.
Zijn huis was eigenlijk nog in aanbouw en nauwelijks gemeubileerd. Hij woonde er alleen in de weekenden. In een paar schuurtjes naast de woning woonde een gezin dat hij ingehuurd had om voor hem te werken. We moesten bij hem blijven lunchen en zoals gebruikelijk in Ecuador eten ze soep. Hij had een aardappelsoep met kip. Bij Marja dreef er een kippenpoot in de soep. Niet zo'n drumstick maar zo'n gele klauw. Wijselijk heeft ze die aan de kant geschoven. Daarna kregen we zelfs rijst met (echte) kip en salade. Prima te eten en leuk om zo bij mensen thuis te kijken. Zijn zuster bleek ook enkele bijenkasten te hebben. Uiteraard wilde ze mij die laten zien en werd ik in een imkerpak gehesen. Ik ben met haar naar de kasten gelopen die zij ook opende om de raten te bekijken. De bijen vonden dat minder prettig en vielen ons aan. Door het pak werd ik niet gestoken, maar het is toch wel wennen, om niet weg te lopen of ze weg te slaan. Al met al een leuke, ongeplande ervaring.
Terug in het dorp hebben we op het dorpsplein naar het volleybal zitten kijken. Alhoewel ze hebben zo hun eigen regels. Men speelt in 2 teams van 3 spelers. Er wordt gespeeld op beton. Daarnaast hangt het net veel hoger, zodat er niet gesmasht kan worden. Er wordt gespeeld met een soort voetbal, veel zwaarder dan wat wij gewend zijn. Technisch mag er ook erg veel, waardoor het plaatsen van de bal erg belangrijk wordt. Dit geeft lange rally's en erg attractief spel. Leuk om deze variant te aanschouwen. Kortom een erg leuke dag met onverwachte ervaringen.